پفک‌نمکی های جدید مینو  همچنان طعم خاطره‌انگیز خود را حفظ کرده‌اند، و حالا با ته‌مزه نمکی و پودر پنیر، خوش‌رنگ‌تر و اشتهابرانگیزتر از همیشه زیر دندان خرد می‌شود.

برای تولید پفک نمکی بلغور ذرت و آب درون اکسترودر پف کرده، و پس از عبور از خشک‌کن روی آن با مخلوطی از روغن گیاهی، پودر پنیر و سایر طعم‌دهنده‌های مناسب، رنگ مجاز خوراکی و نمک پوشش داده می‌شود. در واقع این فرآورده شامل 62-65 درصد بلغور ذرت و 35-38 درصد لعاب شامل روغن، پودر پنیر، رنگ خوراکی، شیرخشک و نمک است در دمای تقریبی 45 درجه روی آن پاشش می‌شوند.

در کنار استفاده از مواد اولیه استاندارد و مرغوب برای تولید این محصول، اکسترودرها و نیروی مکانیکی آنها نیز کمترین تاثیر را روی ساختار مواد اولیه می‌گذارند.

«مینو» اولین‌های متعددی را به بازار ایران معرفی کرد، از جمله پفک نمکی. همزمان با راه‌اندازی کارگاه بیسکوئیت، کارگاه پفک نیز در اواخر دهه 1340 شمسی راه‌اندازی شد.

علی خسروشاهی، پایه‌گذار گروه صنعتی مینو در سال ۱۳۳۸، در سفرهای خود به خارج از کشور در نمایشگاه‌ها و فروشگاه‌ها اجناس مختلف را امتحان می‌کرد. او از همین طریق با محصولی از شرکت آمریکایی «بئاتریس فودز» (Beatrice Foods) آشنا شد، که مدتی بعد آن را در زادگاه خود با نام «پفک نمکی» به بازار عرضه کرد.

حسن خسروشاهی، فرزند علی خسروشاهی، در خصوص نام‌گذاری این محصول می‌گوید: «در دوران کودکی با مادرم به قنادی مینا در ابتدای خیابان نادری می‌رفتیم. آنها یک شیرینی داشتند به نام پفک که خیلی موردعلاقه من بود. محصولی که قرار بود تولید شود خیلی پف داشت و چون شور بود، من تصمیم گرفتم که اسم آن را پفک نمکی بگذارم، و با عجله زیاد این اسم را ثبت کردم.»